Poleni za kazi

Dat betekent: 'Sorry dat jullie aan het werk zijn'. 'Pole'= 'sorry' en wordt hier de hele dag door gebruikt voor als je iets laat vallen, iemand hoest, iemand dood is (dan: + sana = erg) of als het lijkt alsof je aan het werk bent. Zo ook toen wij gistermiddag op onze vrije middag een boekje aan het lezen waren, kwam er een man langs die zei: poleni za kazi. Misschien dacht hij dat we aan het studeren waren ofzo, want wij hebben hier nog geen afrikaan gezien die voor de lol een boek aan het lezen was.

Vorige week hebben we doorgebracht in Masama dispensary. Een soort kruising tussen een huisartspraktijk en een miniziekenhuis en spoedeisende hulp.
Dit was erg primitief: zie foto's. Denk: vies hurktoilet, geen douche en tanzaniaans eten op het moment dat je het niet meer verwachtte. Ook hadden we nog een kamergenoot (hagedis) die ons ondanks verwoede pogingen niet met rust liet.

Dit werd gelukkig goed gemaakt door de gastvrijheid van de staff. De kokkin maakte rijst, spagetti of ugali met altijd dezelfde saus (die wel goed smaakte by the way). De 2 zusters zorgden er altijd voor dat we toch nog maar een keer opschepten. De nachtzuster en de nachtbewaker dronken graag met ons een kopje thee of koffie en met hen hebben we ons swahili op en top kunnen oefenen aangezien zij enkele woorden engels spraken en heeeel veel swahili. En de twee artsen lieten ons graag het spreekuur overnemen. Erg leuk! Alleen toen ze op een gegeven moment echt wegliepen en ook niet meer als tolk funtioneerden werd het voor ons toch een beetje lastig om de patient te begrijpen. Gelukkig waren er niet veel ernstige gevallen en konden we er met enkele swahilizinnen toch vaak wel uitkomen.

We waren in ieder geval the talk of the town. Want mzungus zijn zeldzaam in Masama. Dit betekende echter wel dat we niet langer dan een uur buiten de dispensary konden zijn omdat we belaagd werden door mensen. Van schattige kindjes die geinteresseerd waren tot oudere mannen die om geld vroegen. Desondanks was het geweldig om het echte afrikaanse leven te zien en mee te maken.

Ook waren we erg welkom bij de English boardingschool die achter de dispensary lag. Eerst zaten we rustig onder boom een kruiswoordpuzzel te maken en vervolgens hingen er aan iedere arm 4 kindjes die ons hun school wilden laten zien.

Terug in Machame was het echt thuiskomen. Heel fijn. Alleen jammer dat onze huisgenootjes weer terug zijn naar Nieuw Zeeland.

Zondag hebben we nog meegelopen met de hash, die dit keer in Machame zelf was uitgezet dus dat was wel leuk. En Julia heeft meegeholpen met de voorbereidingen van een echt Tanzaniaans verjaardagsfeest. Dat wist ze overigens niet, ze wilde gewoon met Marcel mee zijn geit slachten (die deze Duitse jongen eigenhandig op een Maasai-markt had gekocht). Julia bleek aangekomen bij Marcel de oplossing van een probleem te zijn: 's avonds zouden er moslims op het feest zijn, maar er was geen moslim om de dieren halal te slachten... Dus buiten dat ze zich al 6 weken als goed christen gedraagt, was ze nu ook een dagje moslim en had ze weer een kip geslacht. Het slachten van de geit (foto's op aanvraag) was weer iets heel anders dan het slachten van een kip. Hierbij kwamen namelijk 2 Masai mannen langs, om het verse geitenbloed te drinken (een delicatesse). Wat uit de halsslagader spoot nadat deze was doorgesneden. Ze vingen het op in een schaal, beetje zout en wat groente en het werd gretig gedronken. Marcel deed mee maar gelukkig voor Julia is het enkel voorbehouden aan mannen. Toen de geit uit elkaar gehaald werd, stopten ook allebei de Masai een verse nier in hun mond...
Helaas konden we uiteindelijk niet bij de verjaardag aanwezig zijn, want eerst was er de hash en vervolgens ging Eva op bed liggen omdat ze zich niet lekker voelde en begon er een tropische regenbui waardoor Julia (die geen paraplu meer had, want zo vaak regent het hier niet) ook niet meer kon gaan.

Onze laatste week in Machame Hospital was rustig. Eva heeft 2 dagen bijna alleen maar geslapen omdat ze koorts had, maar voelt zich nu weer beter. We hebben meegelopen met de CTC (HIV kliniek) en zijn meegeweest op outreach. En verder zijn we druk geweest met afronden, formulieren voor elkaar krijgen en voldoende foto's maken van alles en iedereen.

Woensdag zijn we nog naar Moshi geweest om onze kleding op te halen. We waren zo blij met de jurkjes die we hebben laten maken dat we besloten om nog meer stofjes te kopen en nog meer door deze dame te laten maken. Het resultaat is erg mooi en alles is op maat gemaakt (wat wel betekent dat het flink werken en zweten was om alles aan en ook weer uit te krijgen..) Maar we zijn er erg blij mee!
Op de terugweg van Moshi begaf onze dalladalla het halverwege de heuvel helaas. Ach, dat was een keer te verwachten natuurlijk. Dit gammele busje had zijn beste tijd gehad (net als alle andere trouwens). De reis verliep in eerste instantie prima, maar toen het schemerig werd, was het iets teveel gevraagd om een lichtje in het busje aan te doen en dan ook nog een heuvel op te kunnen rijden... Maar gelukkig was het niet erg ver om het laatste stuk te lopen en kwamen we nog net voor het donker thuis.

Dit weekend blijven we nog in Machame om Daan en Annelie op te vangen, die hier vanaf volgende week hun coschap beginnen. En dan vertrekken wij richting Arusha om onze vrije week daar te besteden. Tijdens die week willen we ook een 2daagse safari gaan doen in 2 kleinere parken to see some tanzanian wildlife. Maar meer daarover volgende keer!

Foto's: https://picasaweb.google.com/111084871212672088429/Week56#