Frustraties, weeshuizen en Tanzaniaans feesten

Habari lieve allemaal?

We hebben een rustige week gehad, maar natuurlijk hebben we ook weer wat leuke ervaringen om met jullie te delen.

Allereerst zullen we jullie updaten over het patientje met nefrotisch syndroom, want al meerdere van jullie vroegen ons hiernaar. We hebben haar dagelijks eitjes/melk gebracht en haar een beetje geprobeerd in de gaten te houden. Gelukkig verscheen bibi (=oma) na enkele dagen om voor haar te zorgen. Helaas liet de zorg vanuit het ziekenhuis het een beetje afweten... Er was gestart met juiste medicatie door de arts, maar helaas bleek dat ze dit maar 2 dagen had gekregen en dat de verpleging haar daarna niks meer had gegeven. En nadat ze eerst 5kg vocht kwijt was, zat er binnen 2 dagen weer 4kg bijop. We hebben even zelf het heft in eigen handen genomen en toch nog maar wat lab-aanvragen geschreven en de arts op het hart gedrukt dat ze de medicatie dagelijks moet krijgen en dat ze ook haar gewicht en bloeddruk goed in de gaten moeten houden. Desondanks werd ze een dag later naar KCMC hospital in Moshi doorverwezen, omdat ze niet opknapte met de huidige behandeling. (goh, verrassend!) Nu hopen we maar dat ze daar in betere handen is.

Verder zijn we zondag weer meegeweest met Bob naar een hash, die erg leuk was en druk bezocht. Na 2 uur lopen stond er een lekker buffetje voor ons klaar in Halloween thema. En Jared (amerikaanse jongen, die totaal verwonderd was dat wij Dutch people ook guacemole kennen :P) nodigde ons uit om langs te komen bij het weeshuis waar hij werkt. Dat hebben we woensdag gedaan, waarna hij ons meenam naar een restaurant waar we lekker pizza hebben gegeten. Heel gezellig!

Jared nodigde ons ook uit voor een bbq van een Tanzaniaanse vriend van hem. Wij dachten: Leuk! nu gaan we echt goed integreren hier, maar het bleek meer een mzunguparty te zijn. Desondanks toch een super gezellige avond die eindigde met een dansje at Glaciers inn. Een soort open lucht club, waar een live reggae bandje optrad, afgewisseld met wat up to date african-american nummers. En wat kunnen die afrikaanse jongens dansen he!! Super tof! Kortom, een zeer geslaagde avond.

Wat coschap betreft, hebben we nog weer genoeg frustratie momenten met de Clinical officers meegemaakt op de Outpatient department. Ze schrijven gewoon teveel medicatie voor, zonder fatsoenlijk onderzoek te doen...
Maar donderdag hebben we wel een hele productieve dag gehad met het outreach team. In een kerk hebben onze New Sealandse roommates met de clinical officer wel 85 patienten gezien, waarna wij als apothekers medicijnen meegaven. Wel opvallend dat bijna iedereen de diagnose reumatoide arthritis kreeg, waarna ze bij ons ibuprofen en vitamine B complex moesten komen ophalen..
Naast de kerk waar wij ons werk deden, stond een school waar ze een soort optreden met liedjes aan het oefenen waren. Toen Eva daar ging kijken werd er meteen een stoel aangeboden en moest ze absoluut het hele optreden aanschouwen. Absoluut geen straf, want het was heel mooi en leuk om te zien.
Daarna zijn we ook nog bij 2 patienten thuis langs geweest. Een man met een soort kaaktumor en een vrouw met stadium 4 HIV. Het blijft schokkend om bij die mensen thuis te komen. Ze moeten het vaak met zo weinig doen, terwijl ze zo ziek zijn. Best heftig.

Die avond waren we uitgenodigd om bij Bob te komen eten: Tanzanita's. Dit zijn fajita's maar dan Tanzanian style (chappati's ipv tortilla en zelfgeschoten eland (een soort groot reehert) als vlees). Een erg geslaagde avond, met als grappige afsluiter dat Bob bijna was vergeten zijn hond los te maken van de auto toen hij ons ging thuisbrengen...

Vrijdag zijn we ook met onze huisgenoten bij een weeshuis in de buurt geweest. Daar mochten we nadat we het gastenboek (x2) hadden getekend (Tanzania houdt van gastenboeken!) met de kindjes spelen. So cute! Het voelde in het begin wel een beetje raar om daar zo aan te komen zetten, maar de kinderen waren zo blij met wat aandacht en een knuffel dat het snel al gewon heel leuk was. En de lollies die we hadden meegenomen vielen ook erg in de smaak.

Tenslotte moeten we jullie nog vertellen over onze kip. Omdat we het vegetarische menu een beetje zat waren en omdat we niet hypocriete vleeseters wilden zijn, hebben we met Marcel een kip gekocht op de markt en Julia heeft deze vervolgens met hulp van onze Tanzaniaanse buurvrouw geslacht. (Sorry Inge-Loes, misschien dat jij sommige foto's van deze week niet wil zien). Nadat we 'Amani' hadden geslacht, geplukt en bereid hadden, bleek hij helaas erg taai en eigenlijk niet lekker te zijn. Niet echt voor herhaling vatbaar dus.. Maar goed, een hele ervaring was het wel.

Om dit verhaal toch wat leuker af te sluiten, is het wel leuk om te vermelden dat onze jurkjes die we hebben laten maken meer dan geslaagd zijn. We kunnen niet wachten om er meer te laten maken en onze kledinglijn uit te breiden!

Vanaf morgen zitten we 5 dagen in een dispensary (Masama). Dat is een soort mini streekziekenhuisje. We zijn heel benieuwd wat we daar allemaal gaan meemaken, maar dat zullen we jullie volgende week allemaal vertellen!