Sun, baby’s and new friends

Karibu! Habari?

Deze week hebben we eindelijk minder regen en meer zon. Dus geen modderschoenen meer en onze was kan nu gewoon drogen. Misschien dat deze mzungu’s zelfs iets meer kleur gaan krijgen binnenkort!

Deze week hebben we ook eindelijk de Kilimanjaro voor het eerst kunnen bewonderen. Steeds is deze bedekt door wolken, maar toen we hem eindelijk zagen vanaf het ziekenhuisterrein hebben we hem meteen veel foto’s gemaakt. Die zelfde dag zagen we ook een hele groep aapjes in de bomen in onze achtertuin. Juul probeerde ze nog te lokken met een ndizi (banaan), maar helaas kwamen ze daardoor niet dichterbij.

We hebben ook 2 nieuwe roommates gekregen. Een stel uit Nieuw Zeeland, ook medisch studenten. Het is erg gezellig, we koken om de beurt en eten dan samen, we hebben ze een potje yathzee geleerd en we gaan komende zondag met hen naar o.a. de watervallen van Marangu en een Maasai dorp. Ook hebben we met z’n vieren ons eerste mbege geproefd (lokaal gebrouwen bananenbier) dat eigenlijk niet aanwezig was in de lokale bar, maar de barvrouw belde even iemand op en 5 minuten later hadden wij ons bier. Dit was de eerste en de laatste keer, want het erg vies!

Afgelopen zondag zouden we meegaan op outreach, maar tanzanianen zijn nogal moeilijk met afspraken maken. Dus wij stonden keurig bij het ziekenhuis te wachten om 8.00u ’s ochtends, maar na een uur wachten en een kop thee en een potje yahtzee later was er nog steeds niemand van de outreach die ons kwam ophalen. En iedereen die aan het werk was had geen idee waar we het over hadden. Dus dat was een beetje jammer, maar gelukkig waren we door Bob uitgenodigd voor de hash die middag dus zijn we met hem meegegaan. Een hash is een soort speurtocht door de akkers en land in de omgeving van Machame, uitgezet en gelopen door mzungus. Dus hebben we 1,5 uur kunnen genieten van de lokale natuur en hebben we na de tocht genoten van een serengeti biertje en hotdogs in een prachtige villa van de Amerikaan die de hash had uitgezet. Ondertussen hebben we veel nieuwe mensen ontmoet uit de V.S., Engeland en Canada. Super leuk!

Deze week hebben we veel gezien in het ziekenhuis. We hebben een kijkje genomen in het lab, waar we TB onder de microscoop hebben gezien. We zijn naar O.K. geweest, waar David (anesthesist uit Canada) ons het een en ander heeft uitgelegd. Het was alleen overvol met clinical officers in opleiding en nurses in opleiding, dat was wel jammer.
We hebben ook meegelopen op de kinderafdeling, wat een hele ervaring was. Gelukkig ging nu geen van de kinderen huilen toen ze ons zagen, maar vonden ze ons gewoon erg interessant. Wel hebben we met kromme tenen gestaan toen we hoorden dat een kind werd behandeld voor malaria, terwijl de labtest uitwees dat er geen parasieten in het bloed zaten. En dat een kind wat verdacht werd van TB open op zaal lag met 4 anderen. En toen Eva opperde om een HIV test te doen bij dit kind, werd er gezegd dat dat later misschien nog wel een keer kon. We vonden het ook wel opvallend dat de meeste kinderen in bed zaten met hun oma, omdat moeder voor de andere kinderen thuis moest zorgen of niet meer in beeld was. In Nederland gaat vaak de moeder met het zieke kind mee, en zorgt oma of vader voor de kinderen thuis.
Eva heeft meegelopen met een Duitse arts in de CTC (HIV kliniek), wat super interessant was! Deze arts kon een aardig woordje swahili, maar ook goed engels, en zo kon ze dus en heel goed met de patiënten praten en heel goed uitleggen wat er gezegd werd. Ook was zij de arts die m.n. alle kinderen met HIV zag, wat mooi aansloot op Eva’s verdiepingsopdracht. Het was wel erg indrukwekkend om hun verhalen te horen. Veel zijn er wees, omdat hun ouders gestorven zijn aan AIDS en veel komen uit erg arme gezinnen. Maar deze arts doet veel goed voor haar patiënten met kleine dingen. Zo geeft ze de kinderen een snoepje (Duits multivitamine tabletje) wanneer ze komen voor follow up, geeft ze niet meteen antibiotica maar hoestsiroop aan mensen die hoesten maar schone longen hebben, en betaalt ze de medicatie voor alle kinderen met geld uit een potje van Bob, omdat deze kinderen vaak niet zelf kunnen betalen of hun verzorger niet mee is. Ook heeft ze gezorgd dat baby’s met hoog risico op besmetting ook gevolgd worden doordat ze met hun moeder meekomen.

Ook zijn we naar de labour ward geweest, waar we 2 bevallingen hebben gezien. De eerste kwam heel snel (het was ook haar 4e kind) en het was echt een heel schattig kindje. Helaas leek moeder niet heel happy met het kind. Ze wist ook geen naam voor haar, dat moest vader bedenken. Deze vader was ver te zoeken by the way. De vrouwen bevallen hier geheel in hun eentje in een ziekenhuis bij een vreemde verloskundige. Niet erg aantrekkelijk naar ons idee. Maar wij mochten ook wel een naam bedenken… Nu moet je weten dat wij hier net 5 minuten bij stonden, dus we waren redelijk met stomheid geslagen en hebben het verzinnen van een naam toch maar aan vader overgelaten.
De tweede bevalling was bij een meid van 20 jr en dit was haar eerste kind. Wij voelden erg met haar mee, want ze was maar 2 jaar jonger dan wij. Ook hier was er niemand bij om haar te steunen, en ook de verloskundigen liepen steeds weg terwijl ze al volle ontsluiting had en heftige weeën om de 2 minuten. Maar wij konden haar toch niet alleen laten? Dus hebben we haar hand vast gehouden en met haar mee gepufd. Uiteindelijk is het kindje geboren na een extra knip i.v.m. niet vorderende uitdrijving. Het kindje ademde niet snel genoeg dus moest kort beademd worden, maar daarna kwam er een goed gehuil en werd hij lekker warm ingepakt. Vervolgens werd het kindje trouwens niet bij moeder gelegd, maar bij de andere baby van de 1e moeder in de wieg gelegd. (hoeveel kinderen zouden hier verwisseld worden..?) Maar goed, hopelijk gaan we nog meer bevallingen zien, want het blijft geweldig om zoiets mee te maken! En de verloskundige heeft ons al gezegd dat wij de volgende keer het wel zelf mogen doen, nu we het al een keer gezien hadden :)


Met ons swahili gaat het steeds beter. We kunnen al behoorlijk goed groeten en prijzen kunnen we (meestal) verstaan. Ook herkennen we al enkele medische woorden, al is een eigen anamnese nog wel ver te zoeken hoor. Mooie quote van Julia, die toch nog even genoemd moet worden: ‘Naomba chai na kahaba’ (Ik wil graag een thee en een prostituee) i.p.v. ‘chai na kahawa’ (thee en koffie)

foto's uploaden gaat vreselijk sloom hier, maar om de foto's te zien die al gelukt zijn, ga naar: https://picasaweb.google.com/111084871212672088429/22Oktober2011#

Heel veel liefs, ons!!!